Ανταπόκριση από Γαλλία

Του Πέτρου Κωνσταντίνου 

επικεφαλής του συνδυασμού "Ανταρσία στις γειτονιές της Αθήνας"

Η συνάντηση της ευρωπαϊκής αντικαπιταλιστικής αριστεράς που έγινε το Σάββατο και την Κυριακή συνέπεσε με τη μεγάλη κινητοποίηση στη Γαλλία ενάντια στο ασφαλιστικό του Σαρκοζί. Πάνω από τρία εκατομμύρια κινητοποιήθηκαν σε όλη τη Γαλλία, εκατοντάδες χιλιάδες στο Παρίσι.

Γι’ αυτό ήταν ζωντανή και η συζήτηση. Το κάλεσμα το είχαν απευθύνει το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα (ΝΡΑ) από τη Γαλλία και το Σοσιαλιστικό Εργατικό Κόμμα (SWP) από τη Βρετανία. Υπήρχε μεγάλη ανταπόκριση από κόμματα όπως το Μπλόκο της Πορτογαλίας, η Κοκκινοπράσινη Συμμαχία της Δανίας, το Κόκκινο Κόμμα της Δανίας και οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς από 15 χώρες της Ευρώπης, από την Ιρλανδία, την Τουρκία, την Ιταλία, την Ισπανία και αλλού.

Ήταν μια διαδικασία που έφερε τις οργανώσεις της αντικαπιταλιστικής αριστεράς μπροστά στο ζήτημα ποια μπορεί να είναι η απάντηση στην καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει. Η συζήτηση ήταν πάνω σε αυτό το ζήτημα. Η εκτίμηση ότι βρισκόμαστε σε μια δεύτερη βουτιά της οικονομίας και αυτό έχει φέρει τις άρχουσες τάξεις και τις κυβερνήσεις μπροστά στο ζήτημα να προχωρήσουν τις επιθέσεις τους σε όλη την Ευρώπη.

Η εξέλιξη είναι ότι μετά την Ελλάδα προχωράνε στη Γαλλία, στην Αγγλία και αλλού. Προχωράνε επιθετικά ενάντια στα εργατικά δικαιώματα και στο κοινωνικό κράτος με στόχο την αποδιάρθρωση του.

Ταυτόχρονα, στη συζήτηση υπογραμμίστηκε ότι οι επιθέσεις συνοδεύονται από την κλιμάκωση της ρατσιστικής προπαγάνδας, σαν στοιχείο αποπροσανατολισμού. Το παράδειγμα των Ρομά είναι το πιο βασικό. Η κυβέρνηση του Σαρκοζί προσπάθησε να διοχετεύσει την οργή του κόσμου στους Ρομά, αλλά δεν είναι το μόνο. Η Μέρκελ βγαίνει και λέει ότι το κοινωνικό κράτος της Γερμανίας δεν μπορεί να επιδοτεί τους μετανάστες και τους πρόσφυγες και πρέπει να κλείσουν τα σύνορα για τη μετανάστευση. Με αυτούς τους τρόπους δίνουν τη δυνατότητα στα ακροδεξιά και φασιστικά κόμματα να έχουν παρουσία και χρειάζεται η αντικαπιταλιστική αριστερά να δώσει απάντηση σε αυτό.

Στο ζήτημα της ίδιας της οικονομικής κρίσης έγινε μια πλούσια συζήτηση για το πώς κανείς αντιπαρατίθεται με την Ευρωπαϊκή Ενωση. Με μια ΕΕ όπου τις κυρίαρχες επιλογές τις καθορίζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και το επιτελείο των Βρυξελλών με μοναδικό προσανατολισμό τα κέρδη – και τα κέρδη των τραπεζιτών πάνω από όλα. Οι προτάσεις και τα αιτήματα είχαν να κάνουν με την εθνικοποίηση των τραπεζών και των μεγάλων επιχειρήσεων με εργατικό έλεγχο, την απαγόρευση των απολύσεων, την υπεράσπιση του κοινωνικού κράτους απέναντι στις επιθέσεις, τη δημόσια παιδεία, υγεία και την κοινωνική ασφάλιση, την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των προσφύγων και των μεταναστών.

Κύμα αντίστασης

Όλα αυτά μέσα από ένα κίνημα που χτίζει την αντίσταση των εργατών και παλεύει κόντρα στις κυβερνήσεις. Αυτό το διάστημα παίζει τεράστιο ρόλο η αντίσταση που υπάρχει σε κάθε χώρα. Το παράδειγμα της Ελλάδας ήταν αυτό που κουβεντιάστηκε αρκετά σχετικά με το τι σήμαναν οι πανεργατικές και πως συνεχίζεται αυτό το κύμα της αντίστασης. Το παράδειγμα της κατάληψης της Ακρόπολης συζητήθηκε επίσης γιατί πήρε μια διεθνή διάσταση και η αντίσταση στο ρατσισμό με το παράδειγμα των μεταναστών στη Σκάλα Λακωνίας. Σε αυτά τα ζητήματα ήταν και η δική μας συνεισφορά στη συνάντηση.

Υπήρχε μεγάλη συζήτηση για το πώς μπορεί να προχωρήσει η αριστερά συνολικά απαντώντας στο ζήτημα της σχέσης με τον κόσμο που βρίσκεται ή σπάει με τη σοσιαλδημοκρατία. Πώς αντιμετωπίζει κανείς τέτοια φαινόμενα. Από τη μια μεριά, είναι το παράδειγμα στην Αγγλία όπου το Εργατικό Κόμμα βρίσκεται στην αντιπολίτευση και δηλώνει ότι θα κοντράρει την πολιτική της κυβέρνησης των Συντηρητικών και των συνεργατών τους. Τα ίδια τα συνδικάτα στρέφονται σε μια κατεύθυνση να κοντράρουν την κυβέρνηση ή και να στηρίξουν τις αντιρατσιστικές κινητοποιήσεις που έχουν πάρει έκταση απέναντι στους φασίστες του EDL. Αυτό βάζει πιέσεις πάνω στην αντικαπιταλιστική αριστερά στο πως αντιμετωπίζει την προσπάθεια της Σοσιαλδημοκρατίας να εμφανιστεί ότι είναι η αντιπολίτευση.

Και στη Γαλλία συμβαίνει αυτό. Από τη δική μας τη μεριά βάζαμε το παράδειγμα με το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, αλλά και την παρουσία των συνδικαλιστών του μέσα στα συνδικάτα. Ότι χρειάζεται να έχεις αντιμετώπιση και τακτική για το πώς πιέζεις τους γραφειοκράτες, αλλά πάνω από όλα χρειάζεται δύναμη να χτίζεις το εργατικό κίνημα από τα κάτω. Όλος αυτός ο κόσμος μπορεί να έχει την έκφραση του μέσα από τα συνδικάτα και να δίνει τη μάχη. Αλλά ταυτόχρονα δίνει τη μάχη και κεντρικά πολιτικά. Χρησιμοποιήσαμε το παράδειγμα των εκλογών στην Ελλάδα. Αυτή τη στιγμή η ΑΝΤΑΡΣΥΑ παλεύει να εκφραστεί όλος αυτός ο κόσμος κόντρα και στη σοσιαλδημοκρατία.

Επίσης, έγινε αρκετά μεγάλη συζήτηση για το πώς μπορεί να προχωρήσει η αντικαπιταλιστική αριστερά και σε επίπεδο μετώπων σε ζητήματα που υπάρχουν άμεσα. Οπως είναι η κινητοποίηση στη Λισαβόνα ενάντια στο ΝΑΤΟ που οργανώνεται το Νοέμβρη, ως συνέχεια της κινητοποίησης που είχε γίνει στο Στρασβούργο. Αντίστοιχα υπάρχει συζήτηση για μια πανευρωπαϊκή μέρα ενάντια στο ρατσισμό διότι το ζήτημα είναι τι κάνει συνολικά η Ευρωπαϊκή Ένωση κατά των μεταναστών. Τέλος, άνοιξε και το θέμα για το πώς μπορεί η αντικαπιταλιστική αριστερά να συντονιστεί πιο μόνιμα με τη δημιουργία ενός πιο σταθερού δικτύου.