Για το θέμα των δημοτικών ραδιοσταθμών
Οι δημοτικοί ραδιοσταθμοί μοιάζουν με τη σκάλα που την πετάς άπαξ και σε ανέβασε στο προορισμό σου: αφού με την εμφάνισή τους άνοιξαν τον δρόμο για την κατ’ όνομα «ελεύθερη ραδιοφωνία», τέτοια που την γνωρίσαμε την τελευταία εικοσαετία, τώρα οδηγούνται στην εξαφάνιση, προκειμένου να μη μείνει ούτε μια σπιθαμή του μιντιακού τοπίου ανεκμετάλλευτη από τα ιδιωτικά συμφέροντα.Αλλά δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά σε καιρούς μνημονίου: όταν οι δήμοι περικόπτουν υπηρεσίες σαν τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, η ενημέρωση ως δημόσιο αγαθό βρίσκεται και αυτή υπό διωγμό. Ενδιαμέσως, τα δημοτικά ΜΜΕ κακοποιήθηκαν συστηματικά χρησιμεύοντας ως μηχανισμοί «τακτοποίησης» μεγαλόσχημων φίλων της δημοτικής πλειοψηφίας (ή και της μειοψηφίας), ως εύκολη διέξοδος από τους περιορισμούς του δημόσιου λογιστικού, ως πειραματικό εργαστήρι συναλλαγών με ιδιώτες επιχειρηματίες της ενημέρωσης (βλ. «Ξένιο»).
Τώρα, η κατάσταση έφθασε στο απόλυτο όριό της. Στο «Κανάλι 1» του Πειραιά, στον «Επικοινωνία» του Ηρακλείου, στον «Ξένιο» των Λιοσίων οι εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι, σε επίσχεση εργασίας ή στα δικαστήρια. Το ξενόγλωσσο πρόγραμμα του «Αθήνα 9.84», που καλύπτει 16 γλώσσες μεταναστών, χαρακτηρίζεται με χθεσινή εξωφρενική απόφαση του ΕΣΡ ως «μη νόμιμο» διότι δεν συμμετείχε (αφού… δεν υπήρχε) στον τελευταίο αδειοδοτικό διαγωνισμό, πριν από… εννέα χρόνια. Και από 1ης 1ου 2010 όλα τα δημοτικά ΜΜΕ (όσα επιβιώσουν) θα πρέπει, βάσει του Κώδικα Δήμων και Κοινοτήτων, να μετατραπούν σε ανώνυμες εταιρείες, χωρίς δημόσια χρηματοδότηση.
Αφού καταγγέλθηκαν ότι «έχασαν τον προορισμό τους ανταγωνιζόμενα τα εμπορικά ΜΜΕ», οι δημοτικοί ραδιοσταθμοί καλούνται τώρα να λειτουργήσουν ακριβώς με τους όρους των ιδιωτικών μέσων. Στο όνομα του περιβόητου «ελεύθερου ανταγωνισμού» καλούνται να παραχωρήσουν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε «νταβατζήδες» που ονειρεύονται, όπως έδειξαν και οι πρόσφατοι εργοδοτικοί τραμπουκισμοί σε ΔΟΛ και Πήγασο, μια ενημερωτική βιομηχανία υποταγμένη και εξαχρειωμένη.
Το ζητούν αυτό από μικροφώνου τηλεαστέρες που έχουν ξεκοκαλίσει άφθονο δημόσιο χρήμα. Το ζητούν ευρωκράτες και αφεντικά. Το ζητούν πολιτικοί που καταγγέλλουν νυχθημερόν την «αδιαφάνεια», αλλά δεν θα τολμήσουν ποτέ να ξεστομίσουν τις λέξεις «Ψυχάρης» και «Αλαφούζος».
Όμως εμείς, αρνούμαστε την «αγορά» και τις «νομοτέλειές» της. Πιστεύουμε ότι υπάρχουν αγαθά, που η αγορά δεν μπορεί και δεν πρέπει να προσφέρει. Πιστεύουμε ότι η ύπαρξη μιας ποικιλίας δημόσιων μέσων, που θα λειτουργούν με κριτήρια κοινωφελούς οργανισμού σε καθεστώς διαφάνειας και κοινωνικού ελέγχου, ανοιχτά στα τοπικά κινήματα και τις κινήσεις στις γειτονιές, αποτελεί ανάχωμα στη χειραγώγηση της δημόσιας συζήτησης από τους εκλεκτούς του κεφαλαίου. Πιστεύουμε ότι η εξασφάλιση της λειτουργίας των δημοτικών ραδιοφώνων, με ελευθερία και σχέση με τα τοπικά κινήματα, προσφέρει μιαν εναλλακτική δυνατότητα στην ενημέρωση που θα πρέπει επιτέλους να αξιοποιηθεί, αντί να καταργηθεί.
Σε καιρούς που τα φερέφωνα της τρόικας έχουν αποχαλινωθεί, χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ δημοτικά ραδιόφωνα προσανατολισμένα στις ανάγκες των κατοίκων, Ελλήνων και μεταναστών, και στους αγώνες που ξεδιπλώνονται στις γειτονιές των πόλεων.
