Μια απάντηση στις εκκλήσεις του Αλέξη Τσίπρα προς ΑΝΤΑΡΣΥΑ
και ΚΚΕ
Δήλωση Πέτρου Κωνσταντίνου, δημοτικού συμβούλου Αθήνας με
την ΑΝΤΑΡΣΥΑ
«Απευθυνόμαστε στο
ΚΚΕ και την ΑΝΤΑΡΣΥΑ και τους καλούμε να συνειδητοποιήσουν ότι η μάχη που
έχουμε να δώσουμε υπερβαίνει τις υπαρκτές διαφορές μας εντός της αριστεράς.»
Έκκληση του Αλέξη Τσίπρα στην ομιλία του Γήπεδο Τάε Κβo Ντo.
Με αφετηρία την αναφορά μας στην υπαρκτή ταξική αναμέτρηση
στην κοινωνία και την τοποθέτηση μας στο πλευρό της πλειοψηφίας των εκμεταλλευόμενων
και καταπιεσμένων, ελλήνων και μεταναστών, βεβαίως εκτιμούμε ότι η σημασία της
μάχης για να αλλάξουν τα πράγματα, για να ηττηθεί η άρχουσα τάξη, για να βγούμε
από την εφιάλτη της καπιταλιστικής κρίσης, «υπερβαίνει» τις υπαρκτές διαφορές
ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Όμως οι επιλογές έχουν ιστορική σημασία σε συγκεκριμένες
στιγμές.
Ωστόσο, οι διαφορές δεν αίρονται με επικλήσεις ή δήθεν
ρεαλισμούς ώστε να μπει και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ
στη λογική της συνδιαχείρισης με το ΣΥΡΙΖΑ της κυβερνητικής εξουσίας από τις 26
Γενάρη. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ δεν έχει κανένα λόγο να ανταποκριθεί σε κάτι τέτοιο. Αντίθετα ,
έχει να προσφέρει παραμένοντας
ασυμβίβαστη δύναμη της αντικαπιταλιστικής ανατροπής, διαθέτοντας ένα πρόγραμμα
αγώνα στηριγμένο στην μαχόμενη εργατική τάξη. Ένα πρόγραμμα που ακουμπάει στην
ανάγκη να απαλλαγούμε από την μέγγενη της καπιταλιστικής κρίσης και όχι μόνο
του νεοφιλεύθερου πολιτικού διαχειριστή της που υποτάχθηκε πιστά στους
μηχανισμούς των μνημονίων, της λιτότητας, της ΕΕ και του ευρώ.
Ναι, χρειάζεται να επιβάλουμε άμεσα μέτρα, στηριγμένοι στην
δύναμη του κινήματος που ανέτρεψε ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, με τις γενικές απεργίες, τις
καταλήψεις, τις διαδηλώσεις, το αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα, την
αντίσταση στις γειτονιές, τις καταλήψεις των πλατειών, τους αγώνες από την
Ν,Μανωλάδα μέχρι τις Σκουριές, τις καθαρίστριες, την ΕΡΤ. ΣΕ αυτές τις μάχες η
ΑΝΤΑΡΣΥΑ βρέθηκε στη πρώτη γραμμή. Ποια
είναι αυτά τα άμεσα βήματα;
Να γυρίσουν πίσω στις δουλειές τους όλοι οι απολυμένοι με
άνοιγμα των κλειστών επιχειρήσεων κάτω από εργατικό έλεγχο. Επαναλειτουργία της
ΕΡΤ, της Κόκα-κόλα.
Και χρειαζόμαστε περισσότερη ελευθερία και δημοκρατία!
Γιατί υπάρχει παντελής έλλειψη αναφοράς στην απειλή του νεοναζισμού στην Ελλάδα και της
Χρυσής Αυγής; Μήπως έχει εκλείψει η φασιστική απειλή η θα περιμένουμε εκπλήξεις
από την δικαιοσύνη τύπου αθώωσης των μπράβων της Ν.Μανωλάδας; Θα απαιτήσουμε να προχωρήσει η δίκη των
δολοφόνων του Παύλου Φύσσα ξεκάθαρα; Θα μπει τέλος στην ασυλία των νεοναζί, της
συνεργασία τους με την Αστυνομία; Θα αποδοθούν ευθύνες στον Μπαλτάκο και τα
άλλα κυβερνητικά στελέχη που τους κάλυψαν;
Και βέβαια, σε αυτό τον τόπο, πλάι-πλάι δουλεύουμε και ζούμε
ντόπιοι και μετανάστες. Δεν κατοικούν μόνο ελληνικής καταγωγής πολίτες στη χώρα. Και η
αριστερά οφείλει να υπερασπίζεται την ενότητα των εργαζόμενων και τα ίσα
δικαιώματα για όλους. Τα παιδιά των μεταναστών θα πάρουν ιθαγένεια, οι γονείς
θα έχουν χαρτιά και δικαίωμα ψήφου; Θα κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωσης
μεταναστών; Θα πάρουν άσυλο και στέγη οι πρόσφυγες η θα συνεχίσουν να πνίγονται
από την FRONTEX στο
Αιγαίο;
Είναι αυτονόητο ότι παλεύουμε για την διάλυση των ΜΑΤ και
όλων των μηχανισμών άγριας καταστολής των αγώνων των εργατών και της νεολαίας.
Να μπει τέλος στις επιστρατεύσεις απεργών, τα μαθητοδικεία, την κατάργηση του
ασύλου από τους Φορτσάκηδες.
Δεν μπορούμε να συνδιαχειριστούμε με τον ΣΥΡΙΖΑ επιλογές
όπως η «διαπραγμάτευση του χρέους», χωρίς μάλιστα μονομερείς ενέργειες όσον
αφορά τις δανειακές συμβάσεις. Δεν ξηλώνονται έτσι τα Μνημόνια, διαιωνίζονται
με άλλον όνομα. Για τι παλεύουμε;
Άμεση διαγραφή του χρέους λοιπόν χωρίς «μετρήσεις» που
ξεχνάνε ότι δεν το δημιουργήσαμε αλλά το πληρώσαμε ήδη στο τριπλάσιο. Παύση
πληρωμής τόκων και τοκοχρεωλυσίων. Κρατικοποίηση χωρίς αποζημίωση των Τραπεζών
κάτω από εργατικό έλεγχο. Έξοδος από ΕΕ και ευρώ. Αυτά επιβάλλονται μόνο με
μαχητικές απεργίες και καταλήψεις και όχι καθισμένοι με τους δανειστές σε
τραπέζια διαπραγμάτευσης.
Στις 26 Γενάρη θα
έχουμε ξεφορτωθεί τους Σαμαροβενιζέλους και τα κόμματα τους που συγκυβέρνησαν
για λογαριασμό της άρχουσας τάξης. Δεν θα έχουμε όμως ξεφορτωθεί την ίδια την
άρχουσα τάξη και τους εκβιασμούς της. Το να μην την αναφέρει καν ο Αλέξης
Τσίπρας δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει!
Αλήθεια, η απεύθυνση προς την αριστερά, το ΚΚΕ και την
ΑΝΤΑΡΣΥΑ πως συμβαδίζει με ανάλογη προς ΑΝΕΛ, ΔΗΜΑΡ και άλλες δυνάμεις, ΠΑΣΟΚογενούς
προέλευσης, με κριτήριο την αυτοκριτική αφού ψήφισαν κάποιο μνημονιακό μέτρο; Να
προστεθούμε σε ένα «μέτωπο εθνικής σωτηρίας» όπου οι εργαζόμενοι θα πάρουν τα
ψίχουλα της ανακούφισης (ως υπόσχεση με «ρήτρα ανάπτυξης») και οι επιχειρηματίες
θα συνεχίσουν να διασώζονται ως κοινωνικοί εταίροι;
Η μάχη που έχουμε να δώσουμε λοιπόν για να μπουν οι ανάγκες
των εργαζόμενων πάνω από τα κέρδη των επιχειρήσεων και των παράλογων απαιτήσεων
των αγορών, έχει αντίπαλο: το καπιταλιστικό σύστημα σε Ελλάδα, Ευρώπη και στον
Πλανήτη ολόκληρο, την Ε.Ε. και το ΝΑΤΟ. Την άρχουσα τάξη των καπιταλιστών που
ελέγχουν Τράπεζες, βιομηχανία, εμπόριο, μεταφορές, επικοινωνίες. Το κράτος και
τους θεσμούς τους όπως την Αστυνομία, το στρατό, τα δικαστήρια, τα ΜΜΕ, την
κρατική γραφειοκρατία, την διπλωματία.
Σε αυτή τη μάχη η αντικαπιταλιστική αριστερά, η ΑΝΤΑΡΣΥΑ,
κάθε αριστερός αγωνιστής και αγωνίστρια, δεν έχει αυταπάτες ότι θα την δώσει
μέσα από τα υπουργεία και αφήνοντας άθικτο όλο το οπλοστάσιο της άρχουσας τάξης
στο κράτος και στην οικονομία. Αν δεν το τσακίσουμε προχωρώντας την ανατροπή
μέχρι τέλους θα μας λειώσει χωρίς έλεος, όπως έκανε στη Χιλή του 1973. Δεν ζητάμε λιγότερα, η περισσότερα, μόνο όσα
μας ανήκουν και στο κόσμο της εργασίας ανήκει και τους αξίζει ένας κόσμος
ολόκληρος!
