Λένε πως το σχολείο οφείλει να προετοιμάζει τους νέους για την
έξοδό τους στην κοινωνία. Όμως, ομολογουμένως για κάτι τέτοιο δεν τους είχαμε
προετοιμάσει. Δεν τους είχαμε προετοιμάσει να δέχονται απρόκλητες επιθέσεις από
τα ΜΑΤ, τη στιγμή που διαδηλώνουν ειρηνικά κατά – τι ειρωνεία! - της
αστυνομικής αυθαιρεσίας. Της ίδιας αστυνομικής αυθαιρεσίας, που πριν από πέντε
χρόνια έριχνε νεκρό ένα συνομήλικό τους, τον Αλέξη Γρηγορόπουλο, στις 6 του
Δεκέμβρη.
Δεν τους είχαμε προετοιμάσει να αναμετρώνται με το ρεβανσισμό των
σωμάτων ασφαλείας, που βγήκαν στους δρόμους δήθεν να περιφρουρήσουν τη δημόσια
τάξη, μα στην πραγματικότητα την κηλιδωμένη τιμή ενός «δικού τους». Δεν τους
είχαμε προετοιμάσει να αντέχουν στις χυδαίες προσβολές και τα χτυπήματα των
«ανθρώπων του νόμου», που λειτουργούν ως δημόσιοι ραβδούχοι της κυβέρνησης.
Όπως δεν τους είχαμε προετοιμάσει και για όλα τα άλλα τα
φοβερά που βρέθηκαν ξαφνικά μες στον δρόμο τους: για την ανεργία και τη φτώχεια
των γονιών τους, για τα κρύα τους σπίτια και τα μίζερα σχολεία τους, για το
καταθλιπτικό τους παρόν και το αβέβαιο μέλλον, για τον πολλαπλό ρατσισμό και
για την πολιτική εξουσία που αδιαφορεί εγκληματικά, ναρκοθετώντας το μέλλον
τους και παραβιάζοντας καθημερινά δημοκρατικές ελευθερίες.
Τα παιδιά αναγκάστηκαν όλα αυτά να τα μάθουν από μόνα τους. Και τα
έμαθαν γρήγορα. Κάποια από αυτά βγήκαν στους δρόμους, στο μεγάλο αυτό χαλκείο
της Ιστορίας, για να φωνάξουν την οργή τους και να παλέψουν για μια διαφορετική
μοίρα. Μαζί τους και κάποιοι από τους μαθητές του σχολείου μας, που βρέθηκαν
εκεί συνοδευόμενοι από τους καθηγητές τους. Ένας από αυτούς συνελήφθη τυχαία,
στο σωρό, όπως και οι υπόλοιποι, τη στιγμή που στεκόταν δίπλα ακριβώς στην
καθηγήτριά του. Χτυπημένος και εν μέσω χυδαίων προσβολών οδηγήθηκε με
χειροπέδες στη ΓΑΔΑ, όπου μετά 10 ώρες του απαγγέλθηκαν κατηγορίες. Μαζί του κι
άλλα … παιδιά και… δυο Γερμανοί φοιτητές(!), που βρίσκονται στην Ελλάδα με
πρόγραμμα ανταλλαγής Erasmus και είχαν βρεθεί στην πορεία ως τουρίστες! Ούτε ένα ποτήρι νερό
δεν τους άφησαν να πιουν μέχρι να καταφθάσει η δικηγόρος ούτε καν να πάνε στην
τουαλέτα. Έτσι, για να δουν ποιος είναι το «αφεντικό»…
Το περιστατικό ασφαλώς δεν ήταν τυχαίο ούτε ήταν το μόνο. Ήρθε σε
συνέχεια της διαρκούς καταστολής, που αντιμετωπίζουν τα τελευταία χρόνια όλοι
όσοι προσπαθούν να αντισταθούν κατά τρόπο οργανωμένο και έμπρακτο στην πολιτική
της κυβέρνησης και της τρόικας, που διαλύει τη ζωή μας.
Όσο όμως και να μας χτυπούν, εμείς θα συνεχίσουμε. Παρέα με τους
μαθητές μας, για τους οποίους αισθανόμαστε υπερήφανοι. Και στο τέλος θα
νικήσουμε! Όπως νικάει πάντοτε η ζωή.
ΟΙ ΚΑΘΗΓΗΤΕΣ ΤΟΥ 39ΟΥ
ΛΥΚΕΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ
-- 
